دوستت دارم

یه دنیا حرف یک دنیا حرف برای تو دارم یک دنیا پر از حرفهای نگفته.



یک دنیا پر از بغض های نشکسته با منی هرجا و اینک آمده ام تا مثل همیشه سنگ صبور روز های دلتنگیم باشی.



دلم به وسعته یک آسمان تیره و غمگین است.صدایی نیست,ماوایی نیست,حتی سایبان روز های دلتنگی نیز دیگر جوابگوی



دلتنگی هایم نیست.



من آمده ام اینجا کنار دلواپسی های شبانه ات,کنار شعله ور شدن شمع وجودت.



اما نمیدانم چرا دلم آرام نمیگیرد.دلم گرفته دلم سخت در سینه گرفته.با تمام وجود تورا میخوانم



,از تو چیزی نمیخواهم جز دریای بی ساحل وجودت را, جز دستهای مهربانت را,جز نگاه آرامت را که دیر زمانیست در سیل باد بی وفاییه زمانه گم کرده ام



هر شب.......



هر شب حضورت را در کلبه ی خیال خویش می آورم,وجودت را با تمام هستیه باقی مانده در نهان خانه ی قلبم نهان میکنم.



چشم هایم را باز نمیکنم تا شاید بتوانم تصویرت را بر روی پلک هایه بسته ام حک کنم.



اما باز هم جایه تو خالی است..........



شاید اگر جایه تو بودم کمی,فقط کمی برای مرگ تدریجی نیلوفر های خاطره اشک میریختم.



شاید اگر جایه تو بودم طاقت دیدن چشم های خیره و خسته را نداشتم.



شاید اگر جایه تو بودم بلور بغضم را با تلنگری آسان میشکستم تا بدانی.........



تا بدانی چقدر دوستت دارم.



روزی صدبار باهم خداحافظی میکردیم ولی معنی خداحافظی رو زمانی فهمیدم که تو رو واقعا از دست دادم.



اما بدو یاس های سپید احساسمون هنوز گرمه گرمن.



دوستت دارم